#dumnizZagłębia - Kazimierz Kucharski

Jego pierwszym trenerem był legniczanin Edmund Medwecki, który prowadził wówczas bolesławiecką młodzież. W BKS-ie przeszedł przez wszystkie szczeble piłkarskiego rozwoju, od początku grał na pozycji środkowego napastnika. Utalentowany zawodnik grał bardzo efektownie, był szybki, zwinny, wyróżniał się dobrym wyszkoleniem technicznym. Mimo nienajlepszych warunków fizycznych dobrze radził sobie z rosłymi obrońcami. W 1965 roku jeszcze jako junior trafia do pierwszej drużyny prowadzonej przez trenera Władysława Suchonia, w której występowali tacy zawodnicy jak Cyroń, Wójcik, Sołtysik, Szewczyk, Walczak, Łachodziak czy bramkarz Skorupa.

W między czasie, w latach 1962-65 z powodzeniem występował w Reprezentacji Dolnego Śląska Juniorów, w której grał z późniejszymi reprezentantami pierwszej Reprezentacji Polski, Lesławem Ćmikiewiczem, Janem Tomaszewskim, Tadeuszem Nowakiem, czy innymi znakomitymi zawodnikami jak Tadeusz Wanat, Zygmunt Peterek czy Jan Wieczorkowski. W 1964 roku w meczu Reprezentacja Dolnego Śląska Juniorów przeciwko Reprezentacji Czechosłowacji Juniorów, rozegranym na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu, mimo tego że grał z gorączką nie przyznając się trenerowi strzelił Czechosłowakom zwycięskiego gola, młodzi Polacy wygrali 1:0. Z reprezentacją Dolnego Śląska w 1965 roku zajął drugie miejsce w Pucharze Michałowicza rozegranym w Koninie.

Doskonałe występy w Reprezentacji Dolnego Śląska trenera Mirosława Muchy zapewniły mu pewne miejsce w składzie. Było też powołanie do Seniorskiej Reprezentacji Dolnego Śląska jednak kontuzja przerwała jego przygodę z reprezentacją. 1966 roku ukończył Szkołę Zawodową o profilu górniczym i rozpoczyna naukę w Lubińskim Technikum Górnictwa Rud, a także wspólnie z Alojzym Poloczkiem zamienia Bolesławiecki BKS na KS Górnik Lubin (Klub w tym samym roku zmienia nazwę na MKS Zagłębie Lubin).

Obóz Strzegom ośrodek Startu 28.02 - 13.03.1972 

Stoją: Władysław Chirowski, Kazimierz Stacki, Piotr Czaja, Lesław Pytlarz, Sylwester Klim, Henryk Paluszkiewicz, Jan Kukuła, Zbigniew Adamczyk), Kazimierz Skrzypczak, Michał Lewandowski, Janusz Kieć 
Siedzą: Jerzy Kowalski, Henryk Szędziołek, Jan Pawlak, (Trener) Mieczysław Jednoróg, Rudolf Konieczny, Kazimierz Kucharski
Klęczą: (Bramkarze) Ryszard Sambor i Franciszek Machej.

Kazimierz Kucharski szybko staje się podstawowym zawodnikiem Miedziowych. Kiedy w 1967 roku z Wałbrzyskiego Thoreza przychodzi do Zagłębie Edward Kicior tworzą wspólnie niezwykle skuteczny duet. Kazimierz Kucharski kończy swoja sportowa karierę jako zawodnik Zagłębia Lubin jesienią 1975 roku. Przez okres dziewięciu lat gry w Zagłębiu przeszedł wszystkie szczeble hierarchii ligowej od A klasy po II ligę, walnie przyczynił się do wszystkich awansów i sukcesów klubu w tym okresie. Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę w górnictwie. Na początku było PBK Częstochowa oddział w Lubinie potem SOWI w Lubinie, najdłużej pracował jako sztygar w Zakładach Górniczych Lubin skąd w 1991 roku przeszedł na emeryturę. Z Zagłębiem jest do dzisiaj, często pracując społecznie, jest oddanym i wiernym sympatykiem lubińskiego klubu.